فردیناندو ایمپوسیماتو، قاضی برجسته ایتالیایی، در نهم آوریل ۱۹۳۶ در مادالونی، شهری در جنوب ایتالیا، متولد شد و در دوم ژانویه ۲۰۱۸ در رم درگذشت. زندگی حرفه‌ای او آمیخته‌ای از جسارت حقوقی، صداقت بی‌پروای سیاسی، و مبارزه‌ای خستگی‌ناپذیر با مافیا، تروریسم و فساد ساختاری در ایتالیا بود. او به‌حق یکی از نمادهای عدالت‌خواهی معاصر در اروپای پس از جنگ جهانی دوم به شمار می‌رود.
ایمپوسیماتو در سال ۱۹۵۹ با درجه ممتاز از دانشگاه ناپل در رشته حقوق فارغ‌التحصیل شد و ابتدا در وزارت دارایی و پلیس فعالیت داشت، اما در سال ۱۹۶۴ وارد دستگاه قضایی شد. او خیلی زود در مقام قاضی تحقیق به بررسی پرونده‌هایی پرداخت که نه تنها حساسیت ملی، بلکه تأثیر جهانی داشتند. از مهم‌ترین این پرونده‌ها می‌توان به ربایش و قتل آلدو مورو (نخست‌وزیر سابق ایتالیا توسط بریگادهای سرخ)، تلاش برای ترور پاپ ژان پل دوم، و ماجرای قتل میکله سیندونا، بانکدار فاسد و مرتبط با مافیا، اشاره کرد.
ایمپوسیماتو در کارنامه‌اش با پرونده‌های جنجالی مافیای کامورا و باند دلا ماگلیانا نیز درگیر بود. ضربه‌ای سنگین به زندگی او زمانی وارد شد که برادرش، فرانکو، در سال ۱۹۸۳ به‌دلیل فعالیت‌های ضد مافیایی ترور شد. این رویداد شخصی، انگیزه‌ای مضاعف برای او در مبارزه با ساختارهای زیرزمینی قدرت ایجاد کرد.
در حوزه سیاسی نیز ایمپوسیماتو چهره‌ای مستقل و مردمی بود. او در دهه‌ی ۸۰ و ۹۰ میلادی به مجلس سنای ایتالیا و سپس مجلس نمایندگان راه یافت و عضو کمیسیون پارلمانی ضد مافیا شد. فعالیت‌های او نه‌تنها محدود به ایتالیا نبود، بلکه مدتی به‌عنوان مشاور سازمان ملل متحد در زمینه مبارزه با قاچاق مواد مخدر در آمریکای لاتین نیز خدمت کرد.
ایمپوسیماتو همچنین چهره‌ای دانشگاهی و فعال حقوق بشری بود. سال‌ها در دانشگاه «لا ساپینزا» رم به تدریس حقوق جزا پرداخت و در رسانه‌ها با زبان ساده به تبیین مسائل قضایی برای مردم می‌پرداخت. او در آثار متعددش از جمله «باید می‌مرد: چه کسی آلدو مورو را کشت؟» و «جمهوری کشتارهای بی‌مجازات»، پرده از پیچیدگی‌های ساختارهای فساد و قدرت برداشت.
او به‌ویژه در سال‌های پایانی عمرش با انتقادهای جنجالی از عملکرد سازمان‌های اطلاعاتی غربی در مورد حملات ۱۱ سپتامبر، بحث‌برانگیز شد. اما همین صراحت او را به چهره‌ای متمایز در جهان حقوق و سیاست بدل کرد.
فردیناندو ایمپوسیماتو فراتر از یک قاضی یا سیاستمدار، صدای عدالت در برابر سکوت‌های مرگبار تاریخ معاصر ایتالیا بود.